Ислам діні адам өмірінің теологиялық, құқықтық және этикалық қабаттарын қамтиды. Адам өмірінің барлық салаларында орын алатын құқықтық мәселелер, пайғамбар заманында уахи арқылы, яғни Құран аяттарымен және пайғамбар үкімімен шешімін тауып отырды. Бұл кезеңде үкім шығару тәсілдері мен қағидаларын қолдануға қажеттілік туындамады. Сахабалар дәуірінде пайғамбардың көзі тірісінде орын алмаған жайттар мен сұрақтар туындап, адамдар арасында пәтуа мен үкім беру міндетінжекелеген сахабалар атқарды. Олар Құран мен сүннет тілі болған – араб тілін, аяттардың түсуі (нузул) мен хадистердің айтылу себептерін (уруд) және шариғаттың асыл мақсаттарын жақсы білді. Өйткені сахабалар ерекше қабілетке ие болумен қатар, олар ұзақ уақыт Аллаһ елшісімен бірге өмір сүріп, аят-сүрелердің түсу барысына, хадистердің айтылу себептеріне куә болды. Сонымен қатар олар үкімі діни мәтіндерде нақты келмеген мәселелерде ыждағатпен шешім шығара білді. Осылайша бұл кезеңдегі құқықтық негіздерді: Құран, сүннет және сахаба ыждағаты құрады. Табиғин және олардан кейінгі буын өкілдерінің кезінде де бұл үрдіс жалғасын тауып, ислам мемлекетінің кең етек жаюы себепті, адамдар арасында түрлі сұрақтар мен мәселелер туындады, пікірталастар артты. Оған Сағид ибн Мусайяб, Уруа ибн Зубәйр, Қазы Шурайх пен Ибраһим ибн ән-Нахаи сынды табиғин дәуірінің мужтаһидтері ғылыми негіздерге сүйене отырып шешімдерін айтып отырды. Алайда барлық ғалымдардың үкім шығару методологиясы бірдей болмады. Үкім шығаруда қолданылатын қағидалардың бірі мәфхум әл-мухалафа қағидасын дәлел ретінде қолдану жайлы да усуль ғалымдары арасында көптеген көзқарастар айтылады. Солардың ішінен алып қарастыратын мәселе Ханафи мазхабы мен мутакаллимдердің мәфхум әл-мухалафа қағидасын алып, алмауын қарастырамыз. Сонымен қатар ол қағиданың үкімге әсері жайлы да бірнеше мысалдар келтіріледі.

Основная проблема: В статье проведен сравнительно-правовой анализ конституционных статусов Президентов Республики Казахстан (РК) и США. Исследование проводилось по соответствующим положениям Конституции изучаемых стран и по критериям: форма размещения; форма правления; выборы президентов и полномочия; цензура, установленная для кандидатов в президенты и т. д. Были отмечены особенности правового статуса института президентства указанных стран, в том числе в следующих вопросах: участие в формировании верхней палаты парламента, министерств и иных органов государственного управления; взаимодействие с парламентом и судебными ветвями власти; полномочия в области обороны и безопасности; международные отношения; законотворчество и др. Цель: раскрыть содержание правового статуса президента Республики Казахстан, раскрыть доктринальный, конкретный, нормативный правовой статус главы государства, проанализировать особенности Президента Республики Казахстан, его нормативный и фактический статус. В статье оценивается конституционно-правовой статус Президента Казахстана по отношению к административно-правовому статусу, анализ статусных позиций института "Президент" как главы государства и высшего должностного лица, осуществляющего функции государственного управления в контексте конституционных основ. Методология: методологическая основа исследования, работа основана на совокупности научных методов познания явлений: сравнительная Юриспруденция, метод догматического анализа правовых актов и др., что позволило выявить в совокупности проблемы конституционно-правового статуса президента Республики Казахстан, установить факт объединения элементов суперпрезидентской формы правления. Результаты и их значимость: следовательно, по итогам сравнения между президентскими институтами США и Казахстана право послания в парламент, участие Сената в назначении, утверждении, выборах должностных лиц, предлагаемых президентом, право вето, Главное командование вооруженных сил, одно лицо не может быть президентом более двух сроков подряд.