Бұл мақалада 5–6 жас шамасындағы балаларды балабақша жағдайында коммуникативтік дағдылардың қалыптасу үрдісінің ерекшеліктері қарастырылады. Авторлар коммуникативтік дағдылардың қалыптасуы кезінде жас шамасындағы балаларда құрдастарымен жағдайлық іскерлік қарым-қатынастағы қажеттілік пайда болатынын белгілейді. Бірлескен ойын әрекеті қарым-қатынастың мазмұны ретінде болады, құрдастарынан құрметтеу мен қадірлеуге деген қажеттілік туындайды. Қарым-қатынас шеңберін кеңейтуде баладан негізгісі сөйлеу тілі болып табылатын қатынас құралын толыққанды игеруді талап етеді. Баланың күрделенген іс-әрекетінде сөйлеу тілін дамыту бірнеше бағыттарда жүреді өзге адамдармен қарым-қатыныста қолдану жетілдіріледі, сонымен қатар сөйлеу тілі психикалық үрдістердің қайта құрылуының негізі, ойлау құралы ретінде болады. Сондай-ақ, қарым-қатынысқа түсе білу өмір сүру кезінде қалыптасады және әлеуметтік тәжірибенің негізі болып табылады.

Защита прав и законных интересов личности является одним из основных направлений деятельности государства. А защита прав человека начинается с соблюдения прав ребенка, который ввиду своей физической и умственной незрелости нуждается в особой заботе со стороны государства и общества. Переход Республики Казахстан в 1990-е гг. к рыночной экономике, сопровождающийся глубоким экономическим кризисом, негативно отразился на традиционных сферах со циальной структуры: работе, семье, образовании. Вследствие этого в то время Казахстан и ряд других стран СНГ превратились в страны – экспортеры детей, поставляющие их в зарубежные государства для усыновления иностранными гражданами. Многочисленные факты усыновления иностранными гражданами детей–граждан государств СНГ, являющиеся, по сути, продажей несовершеннолетних, нередко свидетельствуют о преступно-корыстном характере действий должностных лиц органов опеки и попечительства, других государственных органов.

Геннадий Арсеньевич Бешкарев – поэт, прозаик, публицист, мемуарист, некоторое время живший в Павлодаре в 30-е годы прошлого столетия. В числе прочего в его творческом наследии имеются представляющие художественный и исторический интерес мемуары «Павлодарские были». В этом произведении в художественно-публицистической форме ярко переданы социально-бытовые картины, которые значительно обогащают наши знания о довоенном Павлодаре. «Павлодарские были» особенно ценны тем, что ранее 30-е годы ХХ века считались своеобразным «белым пятном» в русской литературе региона. По обвинению за антисоветскую деятельность Г.А. Бешкарев был осуждён на отбывание пятилетнего срока в сибирских лагерях, и творчество его, оставшись неопубликованным, только в наше время обретает своего читателя. Произведения Г.А. Бешкарева включены в хрестоматию по изучению русских писателей Казахстана «Павлодар литературный». В этой связи важным видится восстановление портрета личности автора, в чём на сегодняшний день могут помочь лишь воспоминания его современников, их письменные и устные свидетельства. Данная статья представляет собой попытку систематизации и анализа полученных в результате интервью данных и может послужить материалом для создания биографии писателя. Беседы с близкими автора, проведённые осенью 2017 года в Алматы автором статьи, раскрывают черты личности писателя, его отношение к различным сторонам жизни: к эпохе, людям, творчеству. В воспоминаниях членов семьи Г.А. Бешкарев предстаёт как личность редкой прямоты и непоколебимости, непримиримая с несправедливостями своего времени, как человек физически стойкий, наделённый выносливостью. В памяти друзей он запечатлён как талантливый оратор, порой злой на язык, какдеятельный, неутомимый, глубоко артистичный человек редкого обаяния, умевший произвести впечатление на коллег, на женщин, на учеников, а также как учитель, готовый бескорыстно и с энтузиазмом помочь ученику в преодолении сложностей.

Ислам діні адам өмірінің теологиялық, құқықтық және этикалық қабаттарын қамтиды. Адам өмірінің барлық салаларында орын алатын құқықтық мәселелер, пайғамбар заманында уахи арқылы, яғни Құран аяттарымен және пайғамбар үкімімен шешімін тауып отырды. Бұл кезеңде үкім шығару тәсілдері мен қағидаларын қолдануға қажеттілік туындамады. Сахабалар дәуірінде пайғамбардың көзі тірісінде орын алмаған жайттар мен сұрақтар туындап, адамдар арасында пәтуа мен үкім беру міндетінжекелеген сахабалар атқарды. Олар Құран мен сүннет тілі болған – араб тілін, аяттардың түсуі (нузул) мен хадистердің айтылу себептерін (уруд) және шариғаттың асыл мақсаттарын жақсы білді. Өйткені сахабалар ерекше қабілетке ие болумен қатар, олар ұзақ уақыт Аллаһ елшісімен бірге өмір сүріп, аят-сүрелердің түсу барысына, хадистердің айтылу себептеріне куә болды. Сонымен қатар олар үкімі діни мәтіндерде нақты келмеген мәселелерде ыждағатпен шешім шығара білді. Осылайша бұл кезеңдегі құқықтық негіздерді: Құран, сүннет және сахаба ыждағаты құрады. Табиғин және олардан кейінгі буын өкілдерінің кезінде де бұл үрдіс жалғасын тауып, ислам мемлекетінің кең етек жаюы себепті, адамдар арасында түрлі сұрақтар мен мәселелер туындады, пікірталастар артты. Оған Сағид ибн Мусайяб, Уруа ибн Зубәйр, Қазы Шурайх пен Ибраһим ибн ән-Нахаи сынды табиғин дәуірінің мужтаһидтері ғылыми негіздерге сүйене отырып шешімдерін айтып отырды. Алайда барлық ғалымдардың үкім шығару методологиясы бірдей болмады. Үкім шығаруда қолданылатын қағидалардың бірі мәфхум әл-мухалафа қағидасын дәлел ретінде қолдану жайлы да усуль ғалымдары арасында көптеген көзқарастар айтылады. Солардың ішінен алып қарастыратын мәселе Ханафи мазхабы мен мутакаллимдердің мәфхум әл-мухалафа қағидасын алып, алмауын қарастырамыз. Сонымен қатар ол қағиданың үкімге әсері жайлы да бірнеше мысалдар келтіріледі.