Қазіргі кезде көші-қон саласындағы мемлекеттік бақылау жүйесі жеткіліксіз тиімді. Көші-қон процестерін реттеуге қатысатын органдар арасындағы өкілеттіктердің нақты бөлінбеуі, бақылау механизмдерінің өзара байланысының əлсіздігі, сондай-ақ нормативтік- құқықтық базаның əлсіздігі осы саладағы қадағалаудың нəтижелілігін айтарлықтай төмендетеді. Сонымен қатар, бақылау органдарының лауазымды тұлғалары мен қоғамдық бақылау институттарының өзара əрекеті фрагментті жəне реттелмеген, бұл əділ əрі ашық көші- қон саясатын қалыптастыруға кедергі келтіреді. Мақалада көші-қон саласындағы бақылау-қадағалау органдарының лауазымды тұлғаларының қызметін талдау жəне олардың қоғамдық бақылау институттарымен өзара əрекеттесу тиімділігін арттыру жолдарын анықтау мақсаты қойылған. Арнайы назар аталмыш субъектілердің өкілеттіктерін құқықтық реттеу мəселесіне жəне көші-қон саласында үйлестіру мен ашықтықты жетілдіру бойынша ұсыныстарды əзірлеуге аударылады. Жұмыста жүйелік, нормативтік-құқықтық, салыстырмалы-құқықтық жəне институционалдық əдістер қолданылады. Қолданыстағы нормативтік актілер, мемлекеттік жəне қоғамдық институттар арасындағы өзара əрекеттесу құрылымы, сондай-ақ құқық қолдану практикасының мысалдары талданады. Зерттеу нəтижесінде негізгі мəселелер анықталды: көші-қон бақылауын жүзеге асыратын органдар арасындағы құзыреттердің анық еместігі; мемлекеттік жəне қоғамдық құрылымдар арасындағы тұрақты өзара əрекеттің болмауы; сондай-ақ мұндай үйлестіруді реттейтін нормативтік база əлсіздігі. Реформалау бағыттары ұсынылды: көші-қон бақылауына қатысушылардың өкілеттіктерін нақтылау жəне нормативтік бекіту, қоғамдық құрылымдармен институционалдық өзара əрекеттесу механизмдерін құру, сондай-ақ азаматтық қоғамның көші- қон процестерін мониторингтеуге қатысуын кеңейту. Нəтижелердің маңызы – ашық жəне əділ көші-қон саясатын қалыптастыруға ықпал ететін ұсыныстарды əзірлеуде. Мемлекеттік жəне қоғамдық институттардың өзара əрекеттесу тиімділігін арттыру көші-қон ағындарына бақылауды күшейтіп қана қоймай, азаматтар мен мигранттардың құқықтарын қорғауды қамтамасыз етіп, құқық тəртібін нығайтуға жəне мемлекеттік органдарға сенімді арттыруға мүмкіндік береді.