Аңдатпа: Аграрлық сектор экономикасы табиғи-климаттық факторларға тəуелділік, технологиялық жабдықталудың жеткіліксіздігі жəне қаржыландыруға қол жеткізудің шектеулілігі сияқты жүйелі мəселелерге тап болып отыр, бұл тұрақты даму мен өнімділікті арттыруды қиындатады. Сонымен қатар, мемлекеттік қолдау жəне инновацияларды ынталандыру механизмдері толықтай жетілдірілмеген, бұл агроөнеркəсіптік кəсіпорындардың ішкі жəне сыртқы нарықтардағы бəсекеге қабілеттілігінің төмендеуіне əкеледі. Зерттеудің мақсаты – аграрлық сектордың негізгі экономикалық мəселелерін талдау, олардың пайда болу себептерін анықтау жəне саланы қолдау саясатын жəне құралдарын жетілдіруге ұсыныстар жасау. Зерттеуде салыстырмалы əдіс, жүйелік тəсіл жəне нормативтік-құқықтық база талдауы қолданылып, аграрлық сектордың жағдайы, ресурс потенциалы мен жұмыс тиімділігі бағаланды. Талдау көрсеткендей, агросектордың негізгі проблемалары – табиғи факторларға жоғары тəуелділік, инвестициялар мен инновациялардың жетіспеушілігі жəне мемлекеттік реттеудің жетілмеген жүйесі. Қазіргі заманғы технологияларды енгізу, инфрақұрылымды дамыту жəне ашық қолдау механизмдерін құру агроөнеркəсіп кешенінің тұрақтылығы мен бəсекеге қабілеттілігін арттыруға мүмкіндік береді. Бұл шараларды іске асыру азық-түлік қауіпсіздігін, жұмыспен қамтуды жəне өңірлердің экономикалық дамуын қамтамасыз етеді. Бұл нəтижелердің маңызы – аграрлық экономиканы дамытуға кешенді тəсіл əзірлеуге мүмкіндік беруінде, ол оның тиімділігін арттыруға жəне қазіргі заманғы сын-қатерлерге бейімделуге бағытталған, бұл елдің əлеуметтік-экономикалық тұрақты дамуы үшін маңызды.

Аңдатпа: Қазақстанда микроқаржы ұйымдарының (МҚҰ) белсенді дамуына қарамастан, жоғары пайыздық мөлшерлемелер, жеткіліксіз реттеу, халықтың шамадан тыс берешегінің тəуекелдері, сондай-ақ ауыл тұрғындары мен шағын кəсіпкерлер үшін микроқаржы қызметтерінің нашар қолжетімділігі мəселелері шешілмей отыр. Қазақстан Республикасының микроқаржы секторын дамытудың қазіргі заманғы үрдістерін талдау, халықаралық тəжірибе мен елдің əлеуметтік-экономикалық жағдайларын ескере отырып, негізгі проблемаларды анықтау жəне оны одан əрі жетілдіру бағыттарын ұсыну. Жұмыста жүйелік талдау əдістері, сонымен қатар статистикалық жəне нормативтік мəліметтерді жалпылау жəне түсіндіру əдістері қолданылды. Трендтерді бағалау микроқаржыландыруды дамытудың халықаралық тəжірибесін ескере отырып, Қаржы нарығын реттеу жəне дамыту агенттігінің жəне басқа да ресми көздердің деректері негізінде жүргізілді. Нəтижелер жəне олардың маңыздылығы: зерттеу қаржылық қызметтерді цифрландыруды, клиенттік базаның өсуін жəне мемлекеттік реттеуді арттыруды қоса алғанда, сектордағы негізгі тенденцияларды анықтады. Микроқаржы ұйымдарының қаржылық инклюзияны қамтамасыз етуде маңызды рөл атқара бастағаны анықталды. Сонымен қатар, шағын несиелердің аумақтық қолжетімділігінде теңгерімсіздік жəне халықтың борыштық жүктемесінің өсуіне байланысты əлеуметтік тұрақсыздық тəуекелдері сақталуда. Алынған нəтижелер сектордың жай-күйінің объективті көрінісін қалыптастыруға жəне оның əлеуетті өсу жəне осал тұстарын анықтауға мүмкіндік береді. Зерттеудің практикалық маңыздылығы: зерттеу материалдары микроқаржы саласындағы мемлекеттік саясатты əзірлеу процесінде, сондай-ақ микроқаржы ұйымдарының даму стратегияларын қалыптастыруда пайдаланылуы мүмкін. Олар сондай-ақ несиелік жүйелердің қаржылық қолжетімділігі мен тұрақтылығын арттыру құралдарын зерттеуге бағытталған ғылыми зерттеулер үшін де қызығушылық тудырады.

Аңдатпа: Зерттеудің негізгі мəселесі: микроқаржы ұйымдары (МҚҰ) жылдам өзгеретін цифрлық ортаға бейімделу қажеттілігімен, реттеудің күшеюімен жəне қызмет көрсетудің жылдамдығы мен ашықтығы тұрғысынан клиенттердің күтулерінің өсуімен бетпе-бет келіп отыр. Бұл ретте оперативті басқару МҚҰ тұрақтылығы мен бəсекеге қабілеттілігінің негізгі элементі ретінде жиі ескірген немесе бөлшектенген платформаларда жүзеге асырылады, бұл шешім қабылдаудың тиімділігін төмендетеді жəне тəуекелдерді арттырады. Мақаланың мақсаты: заманауи үрдістерді анықтау жəне цифрлық технологиялардың микроқаржы ұйымдарын жедел басқару жүйесіне əсерін бағалау, сондай-ақ озық тəжірибелерді талдау негізінде басқару тиімділігін арттыру бойынша ұсыныстар беру. Зерттеу əдістері: зерттеуде салалық əдебиеттерді талдау, жетекші микроқаржы ұйымдарының тəжірибесін зерделеу жəне осы саладағы жедел басқарудың технологиялары мен тəсілдерін дамытудағы заңдылықтарды анықтауға мүмкіндік беретін сарапшылық қорытындылардың қысқаша мазмұны пайдаланылды. Алынған нəтижелер: цифрландыру жəне интеллектуалды басқару жүйелерін енгізу операциялық шешімдердің тиімділігін арттыруға, операциялық тəуекелдерді азайтуға жəне тұтынушыларға қызмет көрсету сапасын арттыруға ықпал ететіні анықталды. Зерттеу олардың тұрақтылығы мен бəсекеге қабілеттілігін арттыру үшін микроқаржы ұйымдарының процестеріне заманауи технологияларды енгізудің өзектілігін растады. Зерттеудің практикалық маңыздылығы: нəтижелерді микроқаржы ұйымдары ішкі процестердің тиімділігін арттыру, тəуекелдерді азайту жəне клиенттерге қызмет көрсетуді жақсарту үшін пайдалана алады. Ұсыныстар мен анықталған технологиялар МҚҰ цифрлық трансформация стратегиясында жүзеге асырылуы мүмкін, сондай-ақ жедел басқарудың нормативтік құқықтық актілерін əзірлеуде қолданылуы мүмкін.

Аңдатпа: Зерттеудің негізгі мəселесі – көптеген ұйымдарда персоналға еңбекақы төлеу жүйесінің стратегиялық менеджменттің заманауи талаптарына сəйкес келмеуі жəне қызметкерлердің қажеттіліктерін, олардың ортақ іске үлес қосу деңгейін жəне ұйымдық мəдениеттің ерекшеліктерін толық есепке алмауында. Еңбек нəтижелері мен ынталандыру жүйесі арасындағы нақты байланыстың болмауы мотивацияның төмендеуіне, жауапкершілікке формальды қатынасқа, кадрлардың тұрақтамауының артуына жəне еңбек өнімділігінің төмендеуіне əкеледі. Бəсекелестіктің күшеюі жəне сыртқы ортаның тұрақты өзгеруі жағдайында еңбекақы төлеу жүйесінің тиімділігі компанияның тұрақты дамуының негізгі факторларының біріне айналуда. Мақаланың мақсаты – қызметкерлерді басқару жəне ұйымның тиімділігін арттыру құралы ретінде еңбекақы төлеу жүйесінің рөлі мен маңыздылығын талдау. Əдістері – зерттеуде салыстырмалы талдау əдістері, сауалнамалар, сараптамалық бағалау жəне жүйелік тəсіл қолданылды, бұл ынталандыру жүйесінің қызметкерлердің мінез- құлқына əсерін жан-жақты қарастыруға мүмкіндік берді. Алынған нəтижелер еңбекке ақы төлеу жүйесінің əділдігі мен ашықтығы мен еңбекті ынталандыру деңгейі арасындағы тікелей байланысты растайды, сондай-ақ дұрыс əзірленген ынталандыру жүйесі кадрлардың тұрақсыздығын азайтуға жəне еңбек өнімділігін арттыруға көмектесетінін көрсетеді. Зерттеудің практикалық маңыздылығы оның нəтижелерін əртүрлі профильдегі ұйымдарда жұмыс істейтін ынталандыру жүйелерін жақсарту үшін қолдану мүмкіндігінде жатыр, бұл қызметкерлердің қатысуын арттырады жəне компанияның тұрақты дамуына қол жеткізеді.

Аңдатпа: Жаһандық климаттық, əлеуметтік жəне экономикалық сын-қатерлер жағдайында орнықты даму мемлекеттік саясат пен білім беруді дамыту стратегияларының ажырамас элементіне айналады. Жоғары мектеп қазіргі заманғы проблемалардың белгісіздігі мен кешенділігі жағдайында мағыналы жəне жауапкершілікпен əрекет ете алатын болашақ мамандарды даярлауда шешуші рөл атқарады. Осыған байланысты студенттердің тұрақты даму саласындағы құзыреттіліктерін қалыптастыру ерекше өзекті болып отыр. Тұрақты дамуды білім беру процесіне интеграциялаудың маңыздылығына қарамастан, дəстүрлі тəсілдер студенттердің терең білімін, мотивациясын жəне практикалық қатысуын қалыптастыру үшін жеткіліксіз. Қазақстанның жоғары оқу орындарының студенттері арасында тұрақты даму саласындағы құзыреттерді дамытудың инновациялық құралы ретінде make (Motivation, Attitude, Knowledge, Engagement) құрылымының əлеуетін зерделеу. MAKE моделін енгізудің шетелдік тəжірибесін зерделеуге жəне оны қазақстандық білім беру контекстіне бейімдеуге негізделген аналитикалық жəне салыстырмалы əдістер қолданылды. Студенттерде біртұтас тұрақты көзқарастарды қалыптастыру үшін make моделінің жоғары тиімділігі анықталды. Оны оқу бағдарламаларына біріктіру бойынша ұсыныстар ұсынылды. Зерттеу нəтижелері Тұрақты экономика үшін кадрлар даярлауға ғылыми негізделген көзқарасты дамытуға ықпал етеді.

Аңдатпа: Əлемдік жəне ұлттық экономиканың серпінді дамуы жағдайында кəсіпорын ресурстарын тиімді басқару қажеттілігі артады. Басқару есебі мен ішкі аудит қаржылық тұрақтылықты қамтамасыз етуде, тəуекелдерді азайтуда жəне бизнес-процестердің ашықтығын арттыруда шешуші рөл атқарады. Мақалада бұл құралдарды енгізудің маңыздылығының негізгі себептері жəне олардың компанияның операциялық жəне стратегиялық көрсеткіштеріне əсері қарастырылады. Басқарушылық есеп пен ішкі аудиттің негізгі аспектілерін, олардың қазіргі корпоративтік басқару жүйесіндегі рөлін, сондай-ақ олардың болмауына байланысты пайдалар мен тəуекелдерді анықтауды зерттеу. Басқару, бухгалтерлік есеп жəне салық есебінің айырмашылығына ерекше назар аударылады. Зерттеуде салыстырмалы талдау, жүйелік тəсіл жəне кейс-стади əдістері қолданылды, бұл мысал ретінде нақты бизнес жағдайларын пайдалана отырып, басқарушылық есеп пен ішкі аудиттің практикалық маңыздылығын бағалауға мүмкіндік берді. Басқару есебі мен ішкі аудит жүйесін енгізу қабылданған шешімдердің сапасын арттыруға, қаржылық тəуекелдерді азайтуға жəне кəсіпорын ресурстарын оңтайландыруға көмектесетіні дəлелденді. Бизнестің ұзақ мерзімді тұрақтылығы мен бəсекеге қабілеттілігін қамтамасыз ететін бухгалтерлік есеп процестерін жетілдіру бойынша ұсыныстар əзірленді. Зерттеудің практикалық құндылығы осы құралдарды басқару іс-əрекетінде тиімді қолданудың нақты мысалдарымен расталады.

Аңдатпа: Халықтың сыртқа кетуінен, өмір сүру деңгейінің төмендеуінен, инфрақұрылымның жеткіліксіздігінен жəне мемлекет тарапынан əлсіз қолдаудан көрінетін ауылдық аумақтарды дамытудағы теңгерімсіздік аймақтардың тұрақты əлеуметтік-экономикалық өсуіне кедергі келтіреді. Міндеті: əлеуметтік, экономикалық жəне экологиялық құрамдастарды ескере отырып, ауылдық аумақтардың тұрақты дамуына ықпал ететін мемлекеттік реттеудің тиімді тетіктерін анықтау. Əдістері: зерттеу жүйелік жəне салыстырмалы талдауға, статистикалық модельдеуге, сонымен қатар ауыл саясаты саласындағы нормативтік құқықтық базаны талдауға негізделген. Нəтижелер жəне олардың маңыздылығы ауылдық аумақтардың тұрақты дамуының негізгі кедергілері анықталды жəне мемлекеттік реттеуді жетілдіру бағыттары ұсынылды, оның ішінде аграрлық секторды ынталандыру, əлеуметтік инфрақұрылымды жақсарту жəне тұрақты жұмыспен қамтуды қамтамасыз ету шаралары қарастырылды. Нəтижелер ауылдық аймақтарды дамытуды басқарудың кешенді тəсілін қалыптастыруға мүмкіндік береді. Зерттеудің практикалық маңыздылығы қорытындылар мен ұсыныстарды мемлекеттік органдар мен жергілікті өзін-өзі басқару органдары ауылдық аумақтарды дамыту бағдарламаларын қалыптастыруда, сондай-ақ өңірлік деңгейде аумақтық жоспарлаудың тұрақты стратегияларын жобалау шеңберінде пайдалана алады.