Аңдатпа: Зерттеліп отырған саладағы негізгі мəселе Ресейде миграциялық заңнаманың орындалуын бақылаудың тиімсіздігі болып табылады. Бұл түрлі мемлекеттік органдардың əрекеттерінің үйлеспеушілігі, жемқорлықтың бар болуы, миграциялық процестерді тиімді бақылауға арналған ресурстардың жетіспеушілігі, сондай-ақ қолданыстағы ақпараттық жүйелердің кемшіліктері арқылы көрінеді. Мұның барлығы мигранттардың құқықтарының бұзылуына, заңсыз миграцияның пайда болуына жəне қауіпсіздік деңгейінің төмендеуіне əкеліп соғады. Зерттеудің мақсаты Ресейдегі миграциялық заңнаманың қазіргі жағдайын жəне оның орындалуын бақылаудың жай-күйін талдау, сондай-ақ миграциялық процестерді тиімді реттеуге кедергі келтіретін проблемаларды анықтау болып табылады. Осы мақсатты жүзеге асыру аясында бақылау жүйесін жетілдіру, əртүрлі мемлекеттік құрылымдар арасында өзара іс- қимылды жақсарту жəне қазіргі заманғы технологияларды енгізу бойынша ұсыныстар əзірлеу міндеті де қойылады. Қойылған мақсатқа жету үшін нормативтік актілерді, статистикалық деректерді талдау, сондай-ақ Ресей мен басқа елдердің миграциялық заңнамасын салыстырмалы талдау əдістері қолданылды. Тиімді бақылау жүйесінің кемшіліктерін анықтау үшін жүйелі талдау əдістері жəне қолданыстағы механизмдердің тиімділігін бағалау үшін құқықтық талдау əдістері қолданылды. Зерттеу барысында миграцияны бақылауды жүзеге асыратын мемлекеттік органдардың қызметін мониторингтеу жəне талдау жүргізілді. Зерттеу нəтижелері Ресейде миграциялық заңнаманы бақылауда бірнеше маңызды проблемалардың бар екенін көрсетті, олар арасында ақпараттық жүйелердің тиімсіздігі, кадрлық жəне қаржылық ресурстардың жетіспеушілігі, сондай-ақ мемлекеттік органдар арасында үйлестірудің жоқтығы байқалады. Құқықсыз миграция жəне мигранттардың ресми рұқсатсыз еңбек қызметі жоғары деңгейде болуы басты мəселелердің бірі болып табылады. Маңызды нəтиже ретінде бақылауды жақсарту үшін инновациялық технологияларды енгізу жəне прокуратура, ІІМ жəне басқа мемлекеттік органдар арасында өзара əрекеттестікті күшейту ұсынылды. Бұл ұсыныстар миграциялық процестерді бақылаудың тиімділігін едəуір арттыруға, қауіпсіздікті жəне азаматтардың құқықтық қорғалуын жақсартуға, сондай-ақ заңды мигранттарды ресейлік қоғамға жақсырақ интеграциялауға ықпал ете алады.

Аңдатпа: Қазақстанда сыбайлас жемқорлықтың жоғары деңгейі байқалады, ол əлеуметтік жəне экономикалық процестерге зиянды əсер етеді. Сыбайлас жемқорлықпен күресу кешенді тəсілді талап етеді, оған антикоррупциялық білім беру, қоғамдық бақылауды дамыту, мемлекеттік процестердің цифрландыруын күшейту жəне ақпарат жеткізушілерді қорғаудың тиімді механизмдерін құру кіреді. Қабылданып жатқан шараларға қарамастан, антикоррупциялық саясаттың тиімділігі əлі күнге дейін талқылауға түскен тақырып болып табылады, себебі қазіргі əдістер жиі жеткіліксіз болып табылады. Қазақстанда антикоррупциялық мəдениетті қалыптастырудың қазіргі стратегияларын зерттеу, антикоррупциялық білім беру, қоғамдық бақылау жəне мемлекеттік процестердің цифрландыруы бойынша сын-тегеуріндер мен болашақ перспективаларды бағалау. Сондай-ақ, білім беру бағдарламаларын дамыту, ҮЕҰ мен БАҚ рөлін нығайту жəне ақпарат жеткізушілерді қорғаудың механизмдерін жетілдіру арқылы антикоррупциялық саясатты жетілдіруге ұсыныстар беру. Қоғамдық бақылау жəне антикоррупциялық білім беру бойынша отандық жəне шетелдік тəжірибенің кешенді талдауы, сондай-ақ əлеуметтік деректер қолданылды. Контент- анализ, заңнамаларды салыстырмалы талдау жəне сыбайлас жемқорлық құқық бұзушылықтарының статистикасын талдау əдістері қолданылды. Қазақстанда антикоррупциялық мəдениетті қалыптастыру процесін бірнеше негізгі бағыттарға бөлуге болады: антикоррупциялық білім беру, қоғамдық бақылауды дамыту, БАҚ рөлін арттыру жəне ақпарат жеткізушілердің тиімді қорғалуы. Зерттеу нəтижелері заңды, білім беру жəне əлеуметтік шараларды үйлестіретін кешенді тəсілдің маңыздылығын айқындайды. Маңызды қорытынды – антикоррупциялық тəрбиелеуге көзқарасты өзгерту, құқық қорғаушылар мен ақпарат жеткізушілерді қорғау механизмдерін жақсарту жəне мемлекеттік процестердің цифрландыруын күшейту қажеттілігі, бұл қоғамның мемлекеттік институттарға деген сенімін арттырады.

Аңдатпа: Қазақстан Республикасында цифрландыру жəне еңбек нарығының өзгерістері жағдайында еңбек қатынастарын реттеуді реформалау қажеттілігі байқалады. Елде бірқатар проблемалар бар, мысалы, бейресми жұмыспен қамтудың жоғары деңгейі, еңбек құқықтарының жиі бұзылуы, сондай-ақ шағын кəсіпкерлік, фрилансерлер мен өз бетінше жұмыс істейтіндердің құқықтық қорғалуының жеткіліксіздігі. Цифрлық технологиялардың еңбек нарығына əсері заңнаманы жаңа жұмыс түрлеріне бейімдеуді талап етеді, бұл еңбек қатынастарын реттеу мəселесін өзекті етеді. Қазақстандағы еңбек қатынастарын цифрландыру жағдайында реттеу мəселелерін зерттеу, жаңа технологиялардың еңбек нарығына əсерін бағалау жəне қашықтан жұмыс істеу, өз бетінше жұмыс істейтіндер құқықтарын қорғау жəне еңбек құқықтарын қорғаудың цифрлық механизмдерін енгізу арқылы еңбек заңнамасын жетілдіру жолдарын ұсыну. Қазақстан Республикасының заңнамасы, ЕО, АҚШ жəне Оңтүстік Корея елдеріндегі еңбек қатынастарын реттеу жөніндегі халықаралық тəжірибе, сондай-ақ сот практикасы мен еңбек дауларының статистикасы бойынша кешенді талдау жүргізілді. Контент-талдау, заңнаманы салыстырмалы талдау əдістері жəне еңбек нарығындағы ағымдағы мəселелер туралы деректерді талдау əдістері қолданылды. Зерттеу нəтижелері еңбек заңнамасын қазіргі жағдайға бейімдеудің қажеттілігін, оның ішінде қашықтан жұмыс істеу жəне өз бетінше жұмыс істеуді атап көрсетеді. Халықаралық еңбек құқықтарын қорғау механизмдері, мысалы, икемді еңбек келісім-шарттары мен еңбек дауларын шешудің электронды жүйелері қарастырылды. Зерттеу қашықтан жұмыс істеу үшін жаңа құқықтық нормаларды əзірлеу жəне өз бетінше жұмыс істейтіндер үшін əлеуметтік кепілдіктерді құру бойынша еңбек заңнамасын жетілдіруге арналған ұсыныстар жасады. Еңбек құқықтарын қорғаудың цифрлық механизмдерін енгізу Қазақстандағы еңбек нарығының дамуына жəне жұмысшылардың əлеуметтік қорғауын жақсартуға оң əсерін тигізеді.

Аңдатпа: Қазақстан Республикасындағы адам мен азаматтың құқықтық мəртебесінің конституциялық кепілдіктері, формалды құқықтық нормалардың болуына қарамастан, олардың нақты практикада іске асырылуында қиындықтарға тап болады. Негізгі қиындықтар құқық қолдану тəжірибесінің кемшіліктерінде, халықтың құқықтық сауаттылығының жеткіліксіздігінен, сондай-ақ саяси жағдай мен институционалдық тосқауылдардан туындайтын шектеулерде жатыр. Зерттеудің мақсаты – Қазақстандағы адам мен азаматтың құқықтық мəртебесінің қазіргі конституциялық кепілдіктерін талдау, олардың іске асырылуындағы бар мəселелерді анықтау жəне құқық қорғау жағдайын жақсартудың жолдарын ұсыну. Зерттеу үшін Қазақстан Республикасының Конституциясы жəне халықаралық құқық қорғау құжаттары сияқты заңдық жəне нормативтік актілердің талдауы қолданылды. Зерттеудің əдіснамалық негізі халықаралық тəжірибені талдау үшін салыстырмалы-құқықтық əдіс жəне Қазақстанның қолданыстағы заңнамасын нормативтік-құқықтық талдау болып табылады. Сондай-ақ, азаматтардың құқықтары мен еркіндіктерінің нақты өмірде қабылдануын талдау үшін социологиялық зерттеулер қолданылды. Зерттеу нəтижелері Қазақстан Республикасының Конституциясында бекітілген құқықтар мен еркіндіктердің кең ауқымына қарамастан, олардың нақты іске асырылуында елеулі мəселелер бар екенін көрсетті. Олардың негізгісі құқық қолдану тəжірибесінің жетілмегендігі, азаматтардың құқықтық сауаттылығының төмендігі, сондай-ақ адам құқықтары жөніндегі өкілетті органдардың, мысалы, Адам құқықтары жөніндегі уəкілдің жұмысының шектеулі тиімділігі болып табылады. Сондай-ақ, елдегі саяси жағдайдың азаматтардың пікір еркіндігі мен азаматтық қатысуына əсер ететіні анықталды, бұл азаматтардың құқықтарын толық іске асыруды шектейді. Бұл нəтижелер құқық қорғау жүйесін жетілдірудің жəне құқықтар мен бостандықтарды іске асыру механизмін жақсартудың маңыздылығын көрсетеді. Халықтың құқықтық сауаттылығын арттыру, құқық қолдану тəжірибесін жақсарту жəне адам құқықтарын қорғау саласындағы институционалдық жұмысты күшейту – Қазақстандағы азаматтардың құқықтық қорғалу деңгейін арттыру үшін қажетті қадамдар болып табылады. Бұл нəтижелердің маңыздылығы олар тек бар мəселелерді түсінуге ғана емес, сондай-ақ оларды шешу жолдарын ұсынуға көмектесетінімен, бұл елдегі адам мен азаматтың құқықтық мəртебесін жақсартуға жəне азаматтардың мемлекеттік институттарға деген сенімін арттыруға септігін тигізеді.

Аңдатпа: Қазақстандағы əкімшілік жауапкершілік институтының негізгі мəселесі – жазалардың жеткіліксіз саралануы жəне əкімшілік санкцияларды қолданудағы анықсыздық. Бұл сот жүйесінің жүктемесінің артуына жəне жазаның əділдік принципін іске асырудың қиындауына əкеледі. Сонымен қатар, азаматтардың құқықтық сауаттылығы мен құқықтық мəдениетінің төмендігі де əкімшілік жауапкершілікті қолданудың тиімділігіне теріс əсер етеді. Мақаланың мақсаты Қазақстандағы əкімшілік жауапкершілік институтының даму жолдарын талдау, бар мəселелерді анықтау жəне заңнаманы жетілдіру мен əкімшілік санкцияларды қолдану тəжірибесін жақсарту үшін шешімдер ұсыну. Бұл жазалардың саралануын арттыру, санкцияларды орындау механизмдерін жетілдіру жəне халықтың құқықтық сауаттылығын көтеруді қамтиды. Заңнаманы, оның дамуын жəне сот тəжірибесінде қолданылуын талдау үшін салыстырмалы, тарихи-құқықтық, жүйелік жəне нормативтік-құқықтық тəсілдер қолданылды. Нəтижелер жəне олардың маңызы: Талдау нəтижесінде бірнеше негізгі мəселе анықталды, олардың ішінде жазалардың жеткіліксіз саралануы, санкцияларды қолданудағы анықсыздық жəне халықтың құқықтық сауаттылығының төмендігі. Бұл мəселелерді шешу үшін кешенді тəсілдерді қолдану қажет, соның ішінде нормативтік базаны одан əрі реформалау, баламалы жазаларды енгізу жəне білім беру бастамаларын күшейту. Бұл нəтижелердің маңызы – олардың шешілуі əкімшілік жауапкершіліктің тиімділігін арттыруға, азаматтардың құқықтық санасын жақсартуға жəне сот жəне құқық қорғау органдарының жұмысын жеңілдетуге мүмкіндік береді. Қазақстандағы əкімшілік жауапкершілік институтының жетілдірілуі құқықтық тəртіпті нығайтуға, мемлекеттік институттарға деген сенімді арттыруға жəне елдің əлеуметтік-экономикалық жағдайын жақсартуға ықпал етеді.

Аңдатпа: Медицинадағы қызығушылықтар қақтығысы – медициналық көмек көрсету сапасына жəне науқастардың денсаулық сақтау жүйесіне деген сеніміне əсер ететін маңызды əрі күрделі мəселе. Бұл қақтығыстар медицина қызметкерлерінің жеке немесе коммерциялық қызығушылықтарымен туындауы мүмкін, бұл өз кезегінде кəсіби шешімдердің бұрмалануына жəне этикалық нормалардың бұзылуына əкелуі мүмкін. Зерттеудің мақсаты медицинадағы қызығушылықтар қақтығысының психологиялық аспектілерін жəне олардың криминологиялық маңызын зерттеу, сондай-ақ оларды дəрігерлердің кəсіби қызметіне жəне мұндай жағдайлардың құқықтық салдарына əсерін талдау. Мақсатқа жету үшін сапалық талдау əдістері қолданылды, соның ішінде əдебиетке шолу, ғылыми жəне құқықтық жарияланымдарды талдау, сондай-ақ қызығушылықтар қақтығысы құқықтық салдарға əкелген нақты жағдайларды зерттеу. Зерттеу нəтижелері медицинадағы қызығушылықтар қақтығысының айқын жəне жасырынып көрінуі мүмкін екенін көрсетті, ол жиі медицина қызметкерлері тарапынан байқалмай қалады. Қаржылық жəне корпоративтік қызығушылықтардың шешім қабылдауға əсер етуі науқастардың денсаулығына қауіп төндіріп, құқықтық салдарға əкелуі мүмкін, соның ішінде сыбайлас жемқорлық пен алаяқтық бойынша айыптаулар. Бұл нəтижелер қызығушылықтар қақтығысын алдын алу жəне бақылау жөніндегі тиімді шараларды əзірлеудің маңыздылығын, сондай-ақ медициналық практикада этикалық жəне құқықтық стандарттардың сақталуын қамтамасыз ету қажеттілігін көрсетеді. Бұл шешім қабылдау кезінде бұрмалаушылықтардың алдын алуға, медициналық көмек сапасын қамтамасыз етуге жəне науқастардың денсаулық сақтау жүйесіне деген сенімін сақтауға мүмкіндік береді

Аңдатпа: Мақалада қарастырылған негізгі мəселе – Қазақстанда азаматтардың құқықтары мен бостандықтарының конституциялық кепілдіктеріне қарамастан, құқық қорғау тетіктерінің шектеулі тиімділігі. Қазақстан Республикасының Конституциясы азаматтарға кең құқықтар береді, алайда заңнамалық кепілдіктер мен олардың нақты жүзеге асырылуы арасында елеулі алшақтық бар. Негізгі мəселелерге сот билігінің тəуелсіздігінің жеткіліксіздігі, пікір білдіру бостандығының шектеулері, азаматтардың сот төрелігі мен заң көмегіне қолжетімділігінің шектеулілігі, сондай-ақ құқық қорғаушы ұйымдардың қызметіне қатысты қиындықтар жатады. Бұл мəселелер азаматтардың құқықтары мен бостандықтарын толық қорғауды шектейді жəне құқықтық мемлекеттің тиімді жұмыс істеуіне айтарлықтай кедергі келтіреді. Мақала Қазақстан Республикасының Конституциясында бекітілген құқық қорғау тетіктерін талдап, олардың азаматтардың құқықтарын қорғаудағы əсерін бағалауды мақсат етеді. Мақала азаматтардың өз құқықтарын қорғауда кездесетін негізгі мəселелерді анықтап, осы мəселелерді шешу жолдарын ұсынуды көздейді, соның нəтижесінде елдегі құқық қорғау жағдайын жақсартуға мүмкіндік береді. Зерттеу мақсатына жету үшін құқықтық талдау əдісі қолданылды, оның ішінде Қазақстан Республикасының Конституциясы мен азаматтардың құқықтары мен бостандықтарын реттейтін басқа да нормативтік актілер, сондай-ақ сот актілері, құқық қорғаушы ұйымдардың есептері мен азаматтардың мемлекеттік органдарға жəне құқық қорғаушы құрылымдарға жүгіну статистикасы пайдаланылды. Зерттеу əдіснамасы салыстырмалы талдау жəне іс-тəжірибе əдісіне негізделді, бұл Қазақстандағы адам құқықтарын жүзеге асырудағы нақты проблемаларды тереңірек зерттеуге жəне оларды шешу жолдарын ұсынуға мүмкіндік берді. Зерттеу нəтижелері көрсеткендей, құқықтар мен бостандықтарды қамтамасыз етуге арналған конституциялық кепілдіктер болуына қарамастан, Қазақстандағы құқық қорғау тетіктерінің нақты жағдайы мəселелі болып қалып отыр. Негізгі мəселелерге сот билігінің тəуелсіздігі, пікір білдіру бостандығының шектелуі, құқықтық көмекке қолжетімділіктің қиындығы, сондай-ақ құқық қорғаушы ұйымдарға əкімшілік кедергілердің болуы жатады. Бұл факторлар азаматтардың құқықтарын тиімді жүзеге асыруды шектеп, сот жүйесіне жəне мемлекеттік органдарға деген сенімді бұзады. Сот жүйесін реформалау, құқықтық көмекке қолжетімділікті арттыру жəне құқық қорғаушы ұйымдардың еркін қызмет етуі үшін жағдайлар жасау қажеттігі адам құқықтарын қорғау деңгейін көтеру, демократия мен құқықтық мемлекетті нығайту, сондай-ақ Қазақстандағы тиімді əрі əділ құқық қорғау жүйесін қалыптастыру үшін өте маңызды.

Аңдатпа: Мақалада қарастырылған негізгі мəселе – қылмыстық заңның уақыт пен кеңістіктегі əрекеті туралы сұрақ. Бұл мəселе бірнеше аспектіні қамтиды: бірінші, қылмыстық заңның кері күшіне, оның ретроспективті қолданылуына жəне заңдылық пен əділеттілік принциптерінің арақатынасына байланысты мəселелер; екінші, қылмыстық заңның халықаралық аренада қолданылу мəселелері, экстрадиция, адам құқықтары жəне əртүрлі құқықтық жүйелердің өзара əрекеттесуінен туындайтын құқықтық коллизиялар, жаһандану жағдайында туындайтын қиындықтар. Мақалада сонымен қатар қылмыстық əділет саласында халықаралық ынтымақтастық пен заңның бір елден тыс жерде жасалған əрекеттерге қолданылу мəселелері қарастырылады. Мақаланың мақсаты – қылмыстық заңның уақыт пен кеңістікке қатысты қолданылуының негізгі құқықтық мəселелерін талдау жəне оларды шешу үшін мүмкін болатын жолдарды ұсыну. Мақаланың міндеті – қылмыстық заңнаманы қолдануда туындайтын негізгі мəселелерді анықтау жəне жаһандану мен қоғамдық қатынастардың өзгеруі жағдайында əділ жəне тиімді əділеттілікті қамтамасыз ететін құқықтық механизмдерді жетілдіру бойынша ұсыныстар жасау. Мақсатқа жету үшін зерттеуде бірнеше əдіс қолданылды. Негізгі əдістер – салыстырмалы, аналитикалық жəне құқықтық əдістер болды. Салыстырмалы əдіс қылмыстық заңның əртүрлі елдерде қолданылу мəселелерін зерттеуге мүмкіндік берді, ұлттық құқықтық жүйелер арасындағы айырмашылықтарды анықтады. Аналитикалық əдіс сот тəжірибесін зерттеу жəне қылмыстық заңның уақыт пен кеңістіктегі қолданылуына қатысты негізгі мəселелерді анықтау үшін қолданылды. Құқықтық əдіс қолданыстағы заңнамалық нормалар мен халықаралық конвенцияларды талдауға жəне олардың құқықтық коллизиялар мен адам құқықтары контекстіндегі тиімділігін бағалауға мүмкіндік берді. Зерттеу нəтижелері қылмыстық заңды уақыт бойынша қолданудың негізгі мəселелері заңдылық пен əділеттілік принциптері арасындағы тепе-теңдікті сақтаудың қиындығымен байланысты екенін көрсетеді, əсіресе оның ретроспективті əрекет етуі жағдайында. Қылмыстық заңның кеңістік бойынша қолдану мəселелері де маңызды, əсіресе трансұлттық қылмыстың өсуі мен халықаралық ынтымақтастық қажеттілігі жағдайында. Бұл ретте экстрадиция, адам құқықтары мен азаматтардың халықаралық юрисдикцияда қорғалу мəселелері негізгі мəселелер болып табылады. Əртүрлі құқықтық жүйелер арасындағы құқықтық коллизиялар да жаһандану мен азаматтардың мобильділігі жағдайында өзектілігін сақтап отыр. Бұл нəтижелердің маңызы, олар қылмыстық заңды қолданудың қазіргі жағдайларында туындайтын құқықтық жəне этикалық мəселелерді тереңірек түсінуге ықпал етеді. Халықаралық ынтымақтастықты, экстрадиция бойынша құқықтық механизмдерді жəне айыпталушылардың құқықтық қорғалуын жетілдіруге қатысты ұсыныстар əділ жəне тиімді құқықтық жүйе құруға көмектесуі мүмкін, ол қоғамдық жағдайлардың өзгеруін жəне халықаралық шындықты ескереді.

Аңдатпа: Қазақстанда қылмыс деңгейінің өсуі əлеуметтік, экономикалық жəне технологиялық факторлармен байланысты. Қазіргі заманғы сын-қатерлер жағдайында қылмыспен күресуге кешенді тəсіл қажет, оған цифрлық технологияларды енгізу, қылмыстық заңнаманы қатаңдату, халықаралық ынтымақтастықты күшейту жəне киберқылмысқа қарсы мамандандырылған бөлімшелер құру кіреді. Құқық қорғау органдарының күш-жігеріне қарамастан, қабылданған шаралардың тиімділігі əлі де талқылау тақырыбы болып табылады. Қазақстандағы қылмыспен күресудің қазіргі шараларын зерттеу, олардың тиімділігін бағалау, сондай-ақ инновациялық технологияларды енгізу, халықаралық ынтымақтастықты жетілдіру жəне профилактикалық шараларды күшейту арқылы құқық қорғау қызметін жетілдіру жолдарын ұсыну. Қылмыспен күрес мəселелері бойынша əдебиет, сот практикасы, қылмыс статистикасы жəне қылмыстық ғылымдар мен құқықтанушылардың пікірлері бойынша кешенді талдау жүргізілді. Контент-талдау, заңнаманы салыстырмалы талдау əдістері, сондай-ақ қылмыс деңгейі мен құқықтық ықпал ету шараларын талдауға негізделген əдістер қолданылды. Қазақстандағы қылмыспен күрес процесін бірнеше негізгі бағыт бойынша классификациялауға болады: құқық қорғау органдарын цифрландыру, заңнаманы қатаңдату, халықаралық ынтымақтастық жəне мамандандырылған бөлімшелердің дамуы. Зерттеу нəтижелері құқықтық, əлеуметтік жəне технологиялық аспектілерді біріктіретін кешенді тəсілдің қажеттілігін көрсетеді. Маңызды қорытынды ‒ профилактикалық шараларды əрі қарай жетілдіру жəне қылмыс деңгейін төмендету мен құқық қорғау органдарына қоғамның сенімін арттыруға бағытталған əлеуметтік бағдарламаларды дамыту қажеттілігі.

Аңдатпа: Мақалада қарастырылған негізгі мəселе – Қазақстанда азаматтардың құқықтары мен бостандықтарының конституциялық кепілдіктеріне қарамастан, құқық қорғау тетіктерінің шектеулі тиімділігі. Қазақстан Республикасының Конституциясы азаматтарға кең құқықтар береді, алайда заңнамалық кепілдіктер мен олардың нақты жүзеге асырылуы арасында елеулі алшақтық бар. Негізгі мəселелерге сот билігінің тəуелсіздігінің жеткіліксіздігі, пікір білдіру бостандығының шектеулері, азаматтардың сот төрелігі мен заң көмегіне қолжетімділігінің шектеулілігі, сондай-ақ құқық қорғаушы ұйымдардың қызметіне қатысты қиындықтар жатады. Бұл мəселелер азаматтардың құқықтары мен бостандықтарын толық қорғауды шектейді жəне құқықтық мемлекеттің тиімді жұмыс істеуіне айтарлықтай кедергі келтіреді. Мақала Қазақстан Республикасының Конституциясында бекітілген құқық қорғау тетіктерін талдап, олардың азаматтардың құқықтарын қорғаудағы əсерін бағалауды мақсат етеді. Мақала азаматтардың өз құқықтарын қорғауда кездесетін негізгі мəселелерді анықтап, осы мəселелерді шешу жолдарын ұсынуды көздейді, соның нəтижесінде елдегі құқық қорғау жағдайын жақсартуға мүмкіндік береді. Зерттеу мақсатына жету үшін құқықтық талдау əдісі қолданылды, оның ішінде Қазақстан Республикасының Конституциясы мен азаматтардың құқықтары мен бостандықтарын реттейтін басқа да нормативтік актілер, сондай-ақ сот актілері, құқық қорғаушы ұйымдардың есептері мен азаматтардың мемлекеттік органдарға жəне құқық қорғаушы құрылымдарға жүгіну статистикасы пайдаланылды. Зерттеу əдіснамасы салыстырмалы талдау жəне іс-тəжірибе əдісіне негізделді, бұл Қазақстандағы адам құқықтарын жүзеге асырудағы нақты проблемаларды тереңірек зерттеуге жəне оларды шешу жолдарын ұсынуға мүмкіндік берді. Зерттеу нəтижелері көрсеткендей, құқықтар мен бостандықтарды қамтамасыз етуге арналған конституциялық кепілдіктер болуына қарамастан, Қазақстандағы құқық қорғау тетіктерінің нақты жағдайы мəселелі болып қалып отыр. Негізгі мəселелерге сот билігінің тəуелсіздігі, пікір білдіру бостандығының шектелуі, құқықтық көмекке қолжетімділіктің қиындығы, сондай-ақ құқық қорғаушы ұйымдарға əкімшілік кедергілердің болуы жатады. Бұл факторлар азаматтардың құқықтарын тиімді жүзеге асыруды шектеп, сот жүйесіне жəне мемлекеттік органдарға деген сенімді бұзады. Сот жүйесін реформалау, құқықтық көмекке қолжетімділікті арттыру жəне құқық қорғаушы ұйымдардың еркін қызмет етуі үшін жағдайлар жасау қажеттігі адам құқықтарын қорғау деңгейін көтеру, демократия мен құқықтық мемлекетті нығайту, сондай-ақ Қазақстандағы тиімді əрі əділ құқық қорғау жүйесін қалыптастыру үшін өте маңызды.